6

Querido compañero,

Han pasado muchos años desde que llegaste a nosotros, muchos momentos tiernos, algunos desaprovechados y algún que otro disgusto. Cuando el tiempo se acaba siempre se nos hace corto, quizás deberíamos aprovecharlo más.

Cada día nos has alegrado con tus travesuras, ronroneos, mordisquitos y pequeñas manías.

Siempre fuiste un señor, disfrutaste con los mejores patés, supiste escoger las mejor arenas, el agua dejarla correr un ratito antes de beber del grifo, largas siestas bajo los rayos de sol en las cunas más mullidas….

Por todo ello, te has ganado el cariño y respeto de todos tus compañeros, clientes, perros y gatos que hemos tenido la suerte de conocerte y sin lugar a dudas notaremos tu ausencia.

Gracias Abritos por compartir tu vida con todos nosotros, nunca te olvidaremos.

4

«Cuando se va alguien querido, se va una parte de ti. Abritos, te llevas un poquito de mi, cuídalo igual que yo cuidaré tu recuerdo». Elena

“Sabias perfectamente cómo ganarte una caricia, elegías siempre el mejor momento para hacer una trastada y sin duda te escondías en los sitios menos pensados cuando querías tus momentos de tranquilidad. Conociste secretos de todos y supiste ser siempre discreto. Porque los recuerdos no se olvidan, ¡siempre me acordare de ti!” Covi

“¿Y a quién vamos a pillar ahora con las «patas en la masa» comiendo las latitas aunque no sean suyas, el pienso de los perros, durmiendo donde no debe y abriendo sacos de pienso?” Natalia

“Con sol, lluvia, nieve o granizo, frio o calor, siempre al pie del cañón, poniendo tu granito de arena. En todos estos años, nos has enseñado muchas cosas. No podremos volver a verte o acariciarte, pero seguro que tu espíritu seguirá paseándose por el hospital, tomando el sol en el laboratorio o haciendo vida social en la sala de espera y así permanecerás para siempre en nuestro recuerdo”. Héctor

“El tercer recepcionista sin duda. Después de una tarde dura de trabajo y quedarte sola en recepción, ahí  aparecía el…ocupando la silla vacía…, dándote compañía y cariño (hasta se animaba a pasear por el teclado para facturar algo…jejeje). Creo que sin duda tenemos millones de recuerdos en los que él esta…por eso todos lo guardaremos en un pedacito de nuestro corazón”. Susi

“Me enfadaste muchas veces por tus travesuras, (sucede lo mismo con los hijos, lo olvidas pronto). Te paseaste por todos los puestos de trabajo, pero sin duda el que mejor desempeñaste fue el de Relaciones Públicas de Abros.” Sara

 “Te chantajeé con una latita, me aceptaste con un ronroneo y fuiste el mejor compañero de aventuras y desventuras nocturnas. Echaré de menos, entre tantas otras cosas, tu andar despreocupado por el hospital  cuando los demás iban a mil y tus caricias espontáneas, siempre en los mejores momentos. Un 10 para ti, Abritos.» Maribel

“Abritos, entró en nuestras vidas, por casualidad, siempre se ha hecho notar: que si… estaba encima de unas cunas, dentro de unos trasportines, o equiparando fuerzas con alguna mascota que estuviese en la sala de espera. Era muy silencioso y observador, en invierno siempre estaba delante de la antigua estufa catalítica, me acuerdo que le poníamos un cojín… Y ya estaba encima de él…le tocábamos la barriga y estaba… Para freír un huevo de lo caliente que estaba…y en verano buscaba igual un rayito de sol. Y era capaz de estar una hora esperando a que alguien le abriese una puerta….la verdad, claro que se le va echar mucho de menos, el cariño que nos ha dado todos estos años…no hay latitas de a/d  que lo paguen. Hasta siempre Abritos.» Mónica

“La última noche que pase contigo no te separaste de mí en toda la noche. Ya presentías que te ibas a ir, hasta sin querer te di con la fregona, no salías de mis pies, sabias que iba ser la última noche que pasábamos juntos, hasta querías entrar al baño conmigo, ¿tenias miedo? No creo. Tú nunca tuviste miedo a nada, siempre te enfrentabas a todo con valentía, daba igual que fuera de cuatro patas o de dos. Te voy echar muchísimo de menos,  para mi fuiste un compañero, nadie ni nada te podrá sustituir”. Loli

“Abritos, has sido un ejemplo de superación, de fortaleza, te aferraste a la vida con uñas y dientes hasta que tu cuerpo se volvió cada vez más débil, pero estoy segura que desearías que te recordásemos por los buenos momentos vividos,  cuando visitabas las consultas para que te abriéramos el grifo y bebieras, cuando te metías en los trasportines de los gatos, cuando nos perseguías para que te diéramos una latita y cuando buscabas caricias. Ahora sé que cuando mire al cielo, brillará una nueva estrella y un nuevo ángel cuidará  de nosotros y de nuestras mascotas. Espero que nos lleves en tu corazón así como tú formarás por siempre parte de nuestras vidas, de nuestras almas y de nuestros recuerdos. Gracias por enseñarme una vez más que un gesto vale más que mil palabras y que cuando la vida se acaba, pensemos en que en el cielo habrá una almita más que nos ayude a continuar nuestro camino.  Que seas feliz allá donde estés como lo hemos sido nosotros con tu presencia”. Cris

“Abritos, genio y figura, nuestro valiente gatito, siempre supiste enfrentarte al desafío de vivir en Abros y a compartir nuestros mimos con otras mascotas. Recuerdo aquella navidad que te vestimos con Sara y Cris con un trajecito de Papá Noel; no te gustó, pero lo luciste como ninguno, ¡el poco rato que te duro! y a pesar que te puse a dieta varias veces, compartías  conmigo “tu sol”, tu aliado de quién  nadie te apartaba, porque sabías que a mí también me gustaba.  Mi consuelo es que envejeciste  con dignidad, como un grande, como lo que eras…un rey. Gracias por regalarnos tu vida y dejarte querer tanto. Ya te estoy extrañando,  mis cariños allá donde estés, ¡mi pequeño gran amigo!” Ali

“Hey, colega. Como nos entendíamos por gestos, con pocas palabras me entenderás: que tengas un buen viaje, seguro que  te encontrarás con un montón de amigos y te lo vas a pasar pipa. Ya no tendré que esconderme para darte latitas, pero tú te arreglarás bien para camelar a otra. Te voy echar de menos,  coleguita. Llévate mi cariño, yo me quedo con el tuyo…” Marilo

“Qué sepáis todos que se nos fue el mejor empleado de Abros. Trabajaba las 24 horas del día, durante todo el año. Era el que más beneficio daba a la clínica con el salario más bajo de todos (una o dos latitas por semana). Nunca se quejaba de las condiciones laborales, incluso animaba él a sus compañeros para que su día laboral fuera más ameno. A mí personalmente me protegió de una pequeña agresión de otro gato. Un amigo que siempre estaba a tú lado.
El tiempo que llevo en Abros es corto, hay muchos de mis compañeros que llevan más que yo, pero os aseguro que fue muy intenso con Abritos. Envidio a los que tuvieron más tiempo para disfrutar de su compañía.
Goodbye, auf Wiedersehen, hasta siempre y deica logo, raparigo”. Dani

“Un nuevo día de trabajo empieza, pero hay algo raro en el ambiente, no sé muy bien el por qué, pero todo es diferente. Algo falta en la silla del equipo de rayos, también encima de la impresora, el hospital de gatos; un rayo de sol ilumina el futuro laboratorio, pero está vacío… Sigo con mi rutina, puedo pasar fichas sin que nada se interponga entre mis manos, el teclado y la pantalla, ¿será uno de esos días en los que sin razón aparente me parece que todo está diferente? No, no es eso, hoy es el primer día sin tu compañía.
Abritos, gracias por tu compañía y por acogernos en tu casa y con todo tu cariño a todos los que fuimos llegando.
Siempre en el recuerdo”. Miguel

Abritos, formaste parte durante muchos años de una gran familia, a la que cuidaste y mimaste de manera incondicional, con la que has vivido todo tipo de cambios, aceptándolos siempre con esa tranquilidad que te caracterizaba.  Compañero de aventuras, de penas y alegrías; en todo momento dispuesto a recibir una caricia, y sabías perfectamente  cuales eran los mejores momentos en lo que acudir a cada uno de nosotros. Con esa manera  tan disimulada y elegante de caminar por los pasillos, aunque no lo creías, te hacías notar.  Con ese carácter valiente a la par que cotilla, te colaste siempre donde quisiste, pero del único sitio de donde no pudimos ni podremos echarte es de nuestro corazón.  Ahora nos quedaremos con estos bonitos recuerdos porque fuiste para todos con compañero especial, de esos que dejan huella, y de las más bonitas. Te echaremos de menos amigo. Deborah

Era un compañero mas y lo voy a extrañar mucho sobre todo en las noches en las  que me hacia tanta compañía y daba tantos mimos ¡cuando a él le apetecía, claro! Otras bien se escapaba para que no le diera arrumacos….en fin que siempre estará presente en nuestros recuerdos por lo que fue para cada uno de nosotros. Monse

 Querido Abritos, no me queda más que agradecerte todo lo que me has enseñado, los buenos momentos que hemos compartido, como cuando me perseguías por toda la clínica para que te diera un poco de mi bocadillo. Nunca olvidaré cuando, pocos días después de empezar a trabajar, te acercaste a mí para que te diera un mimito, en  ese momento supe que para ti ya era una más de esta gran familia y te hiciste un hueco en mi corazón que ahora quedará lleno con tu recuerdo. Eras un compañero más entre nosotros. Hasta siempre peque. Lucia

Fai 20 anos que o «equipo Abros» naceu, co tempo foi evolucionando, crecendo… alguns dos seus compoñentes foronse indo, outros novos viñeron . Pero tí , Abritos, que estás desde case o principio, eres o primeiro en irte de verdade e para sempre; eso sí so fisicamente porque seguirás connosco nos nosos corazons. Mary

 Hoy trabajare de noche y esta será la primera vez que tú no estarás haciéndome compañía. Nos quedamos sin el mejor compañero, el que hacia guardias de veinticuatro horas y sin descanso. Ya no  estarás para pisarme el teclado, ni te subirás a mis rodillas, ni te pondrás delante de la nevera para que te de un poquito paté o un poco del jamón de mi bocata. Que noche mas triste. Te echare de menos, aunque algo de ti queda con todos nosotros. Inta

 

#

2 Responses

  1. Mi fiel compañero de esas largas noches q se hacian sin duda mas llevaderas gracias a tu compañia siempre correteando de un lado a otro te deseo todo lo mejor estes donde estes siempre te recordare un besito Abritos. Malena

  2. Buena suerte Abritos allí donde te hayas ido, seguro que estarás toreando a algún rottweiler, abriendo sacos gigantes para tu «menú degustación», macarreando con algún gatito o cazando alguna guarrería, pero estarás estupendo y a todos los de Abros no bajeis la guardia que seguro que os está vigilando y en sus ratos libres vendrá del otro lado para cuidaros y haceros alguna trastada. Un beso muy fuerte.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *

Política de privacidad
preloader